Die planetaire grenzen zijn: de opwarming van de aarde (broeikaseffect), verlies van biodiversiteit, sluiten van de stikstof- en fosforkringloop, gat in de ozonlaag, oceaanverzuring, waterschaarste, landgebruik (beperken landbouwgrond), chemische verontreiniging van toxische stoffen en plastics; en de concentratie schadelijke verbindingen in de atmosfeer.

Wat zijn planetaire grenzen? Het begrip planetary boundaries (planetaire grenzen) werd in 2009 geïntroduceerd door de Zweedse aardwetenschapper Johan Rockström. Hij steldenegen grenzen vast waarbinnen de mensheid moet opereren om duurzaam gebruik te kunnen blijven maken van de hulpbronnen op aarde.

Het begrip planetaire grenzen (van de planeet Aarde) werd in 2009 geïntroduceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature. De auteurs stellen negen planetaire grenzen vast waarbinnen de mensheid moet navigeren om duurzaam gebruik te kunnen blijven maken van de hulpbronnen van de planeet Aarde.

De planetaire grenzen hebben betrekking tot een draagbare omgevingstemperatuur, zuurstof, water, en een veerkrachtige voedselpiramide. En deze factoren staan nu op de helling. Het concept van de planetaire grenzen is gebaseerd op het idee dat de planeet niet onuitputbaar, maar wel degelijk begrensd is wanneer het milieu belast wordt.